بس  در ســـر  بتان جـا کردی ایدل

ما را میان خلق ، رسوا کردی ایدل

غافل مرا از فکر فردا کردی ایدل

 

روزم سیه ، حالم تبه ، کردی تو کردی

ایدل بســـوزی هر گنه کردی تو کردی

 

ایدل بــلا ، ایدل بـلا ، ایدل بلاىٔی

ایدل سزاواری که داىٔم مبتلاىٔی

 

ازماىٔی آخر خصم جان ما چـراىٔی ؟

دیوانه جان ! آخر چىٔی کار کجاىٔی ؟

 

مجنون شوی دیوانه ام کردی تو کردی

از خویشتن  بیگانــه ام کردی تو کردی

 

با کمتر اندر دام خوبان مبتلا شو

یا ناله کم کن مرد میدان بلا شـو

 

با بی وفایـــان یا دلا کم آشنا شو

یا آشنا خواهی شوی با صفا شو

 

دیگر  وفــا  ایـــدل  خریداری  ندارد

کم گوی از این کالا که بازاری ندارد

 

ای آبـــرو  ریـــز ای دل دیوانه ی من

ای از قرار و صبر و دین بیگانه ی من

 

ای از تو پر خون جای می پیمانه ی من

ای از تو  ورد هـــر  زبـان افسانه ی من

 

تا چند هر شب تا سحـــر بیدار باشم ؟

با مرغ شب دمساز و با غم یار باشم ؟

 

آزاد بودم من ، گرفتارم تو کردی 

مفتون مهرویان  عیارم  تو کردی

 

من اهل دل بودم رند و میخوارم تو کردی

با می فروشـــان اینچنین یـــارم تو کردی

 

آخر دلا تا کی غم بیهوده خوردن

ما را باین میخانه و آن میخانه بردن ؟

 

تا کی بزلف دلبران پا  بنـد ایدل ؟

تا کی به امید وفا خرسند ایدل ؟

تا چند ایدل راستی تا چند ایدل ؟

وقت است کز بگذشته گیری پند ایدل

 

 

بس در سر زلف بتان جا کردی ایدل

ما را میان خلق ، رسـوا کردی ایدل

نظرات شما عزیزان: